Η «Εστία» η μυθική προστάτις της οικογενειακής φωτιάς και της σπιτικής ευτυχίας, εκδίδονταν στην Αθήνα σε 3000 τεύχη κάθε Κυριακή από το 1876 και για είκοσι χρόνια περίπου. Συνεργάστηκαν συγγραφείς όπως οι: Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, Άγγελος Βλάχος, Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος, Νικόλαος Πολίτης, Γεώργιος Δροσίνης (που επί χρόνια διετέλεσε διευθυντής της) και με τον καιρό έκανε άνοιγμα προς τους νέους λογοτέχνες της εποχής: Παλαμά, Καρκαβίτσα, Ξενόπουλο κα. Αποτέλεσε τον κύριο εκφραστή της λογοτεχνικής γενιάς του 1880 και προώθησε ιδιαίτερα το νεοελληνικό διήγημα, προκηρύσσοντας μάλιστα και σχετικό διαγωνισμό.
Εδώ πρωτοδημοσιεύτηκαν ο Λουκής Λαράς του Δημήτριου Βικέλα και διηγήματα του Γεωργίου Βιζυηνού και του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο την οδήγησαν η μείωση των συνδρομητών, ακριβώς λόγω αυτού του ανοίγματος προς τους νέους, και η στροφή προς τον δημοτικισμό, παράλληλα με την ελάττωση των συμβατικών οικογενειακών αναγνωσμάτων, ανάγκασε τον τότε διευθυντή της Γ. Δροσίνη να την μετατρέψει το 1894 στην ημερήσια απογευματινή εφημερίδα Εστία που κυκλοφορεί αναλλοίωτη μέχρι σήμερα. Το περιοδικό συνέχισε να υπάρχει για ένα ακόμα εξάμηνο υπό την διεύθυνση του Γρ. Ξενόπουλου.
Κυριαζής Βασίλειος, Παπαχριστόπουλος Λεωνίδας, 2008
